با تــــــوأم سمیّـــــــــه جان

شبم بی تو شبی تاریک و خاموش
به آهنگ غم دل می کنم گوش

سکوتی سرد با من همنشینه
شدم تک لالۀ دشت فراموش

با تــــــوأم سمیّـــــــــه جان...

رفتی
مثل برق که از خانه
به چشم‌های خدا وصل کرده‌ام سُرمم را
می‌خواهم از این تخت
که مثل قبر بغلم کند تخت
دلتنگی‌ام تنگ‌تر از تُنگ‌های آب
تا پخش شود از قاب‌ عکس‌هایت
سکوت با روایت تصویر
کاش جاسازی‌اش می‌کردم
خانه را در تابوتت
نشسته‌ام در نبودنت
تلفن می‌کنم به شماره ات
و کسی آن‌ور خط نیست
بعد از تو سال‌هاست
از خودم رفته‌ام...

با تــــــوأم سمیّـــــــــه جان...

دلـم گرفتـه  ای قلم ، امشب به من یاری بدهبشکن سکـوت تلخ را، تـا صبح دلداری بده هرشب نشستم تاسحر، با غصه میبارم ولی بر چشمهای خسته ام، یکخواب اجباری بده دلخسته ترازخسته ام ،ازاین همه زخم زبانامشب بیـا با تــــــوأم سمیّـــــــــه جان...

خویشکه گه م سلام برا گه م سلامئرا چه ئمسال سه ر نیاینه لام؟بی ئیوه عیدم عزاو پژاره سدلم هم پرخیون هم تیکه پاره سخویشکه طفلاند ویلان و ویله نبی دالگ دلسوزو بی یاروخیله ندلداری کوره د یاگه ردیوته د بم؟ب با تــــــوأم سمیّـــــــــه جان...